Tuesday, May 25, 2010

κάποτε

Παράλληλα με τις φωτιές
μια μέρα θα σε έφτανα
μες στις φωλιές άγριων ζώων
εκεί όπου σταμάτησες
να φύγει ο σπαραγμός
μου έμαθες καλά τη γη
και τώρα κι εγώ παίρνω τη γη
για ν’ ανασαίνω
απ’ τα λιβάδια κι από κατειλημμένα δάση
μέσα περνώ κι η ψυχή μου παγώνει
μέσα απ’ τις φωτιές από τις θάλασσες και τα ποτάμια
κι η ψυχή μου παγώνει
μέσα απ’ τα χιλιόμετρα που διανύω τη ζωή
σε σπηλιές μέσα που ανασαίνω το χάος της στιγμής
κάποτε θ’ ακούσεις και τα δέντρα να μιλούν
μου είχες πει
κάποτε κι οι θάλασσες και τα ποτάμια
θά ‘χουν πνοή
κάποτε θ’ αρκεί μόνο ένα φιλί για την αγάπη

Sunday, May 16, 2010

τώρα

Θα μοιραστώ μαζί σου τη σοφία των αιώνων
είπε ενώ κοιτούσα τις χαραγματιές του χρόνου στο πρόσωπό του
η μόνη αλήθεια είναι το τώρα
ο μόνος στόχος είναι το τώρα
μού 'πε ενώ προσπαθούσα όχι να μείνω
μα να μην ξεφύγω απ’ αυτό θυμούμενη εσένα

Saturday, May 8, 2010

σιωπή

Μίλησα με σένα μίλησα και με μένα
Μίλησα με τον κόσμο και με την αυγή
Μίλησα στο σκοτάδι μίλησα με τα μάτια
Μίλησα με το σώμα και με το φιλί

Thursday, May 6, 2010

εντός

Μακάρι μέσα σου ν’ απλώνεται πάντα η μαγεία
μακάρι η αγάπη μου να σε τυλίγει πάντα
σε ψάχνω γύρω μου μα σε βρίσκω εντός
μέσα στις άπειρες διακλαδώσεις του μυαλού μου
πάνω σε κάθε ένωση πάνω σε κάθε μονοπάτι
και μέσα στο αίμα μου να ρέεις και να μου δίνεις ρεύμα...
να κρατάς δυνατά τα όριά μου...
ν’ ανακαλύπτεις την τροχιά του μυστηρίου
να περνάς το φάσμα του σκοταδιού για να φτάσεις στο φως
για να φτάνεις τα πιο κρυφά σημεία και να τ’ ανασαίνεις...
να μ’ αγαπάς διαρκώς να μ’ αναζητάς
να μπερδεύεις τη ροή του χρόνου
να μαγεύεις την καθημερινότητα με μια απαλότητα
ν’ αποδέχεσαι την κάθε πληγή μου
να με γεμίζεις με τη μυρωδιά σου
και να γεμίζω τα όνειρά σου
να ζω μες στα φιλιά σου
στους χτύπους της καρδιάς σου
και η αγάπη μας να μη χαθεί ποτέ
μα να δείχνει πάντα το δρόμο

Monday, May 3, 2010

σιωπή

Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο
να κατανοείς τον εαυτό σου
κι όλ’ αυτά που σκέφτεσαι
Μόνο αυτή η στέρηση του φωτός
αιτία πολέμου
πράγματα που ήξερες
μα σε πληγώνει να τα βλέπεις
και να μην τα μοιράζεσαι
αποκομμένα από σένα όλα
πίσω από ένα διάφανο τοίχο τα βλέπεις
να χορεύουν όλα μπροστά σου
ό,τι σ’ αγγίζει δημιουργεί αυτούς
τους κυματισμούς
κι ύστερα χάνεται στη σιωπή