χωρίς ίχνη

ύστερα, μετά απ' αυτή τη γρήγορη αναπόληση

χάθηκε ξανά στον ορίζοντα

χωρίς ν' αφήσει ίχνη

έκανε το γύρο της φωτιάς

κι ύστερα ξανά

έκανε το γύρο της φωτιάς

στο ταξίδι του χρόνου

που μόνο η αγάπη κυλά

κι έτσι ανοιχτή

σαν λουλούδι

δέχτηκε κάθε λεπτή ακτίνα

που έλιωσε την ύλη

κι έγινε ήλιος

χωρίς ν' αφήσει ίχνη

την αγάπη μπορώ

να την εξαπλώνω παντού

όπως ο ήλιος

να την εκφράζω

όταν στα μάτια μου καθρεφτίζεται

η ομορφιά

Ειρήνη

Δε μ' ενδιαφέρει η ειρήνη που κρύβει τον πόλεμό σου
Μέσα στον πόλεμό σου κρύβεται η ειρήνη

θανάσιμο παιχνίδι

Χαμένη

σε κόσμους βίας

σύγχυσης

μεταλλαγής

μέσα σε μια σάπια κοινωνία

ξεχασμένη από τον εαυτό μου

αφημένη...

να παίζω σ’ ένα θανάσιμο παιχνίδι

Πατρίδα

ακολουθώ την πατρίδα μου

στις καρδιές των ανθρώπων

κάποτε τη βρίσκω

κάποτε χάνεται

Μια ψυχή

Εκεί σε κείνον τον πλανήτη

κατοικεί μια ψυχή

και κινείται αυτή σαν όλη κι όλη

μονάχα αυτή σ’ αυτόν τον πλανήτη

Καταφέρνει να παίρνει τα λάθος γράμματα

να σχηματίζει τη μόνη σωστή λέξη

Σ’ αυτό το παραμύθι

ένας γέροντας φίλος είπε στ’ αυτί μυστικό του

κι απ’ τα βάθη ενός υπόγειου τάφου κάθε βράδυ

αντηχούν άδειοι τόποι

Ταξιδεύει σε κάθε ψυχή που ο άνεμος στέλνει

και κινείται αυτή σαν όλη κι όλη

μονάχα αυτή σ’ αυτό το ταξίδι

.......

Σου δίνω όλα τα χρώματα μαζί

ανάσα

Τώρα πια τον εαυτό μου βλέπω μέσα από σένα

να με κοιτάζει παραπονεμένα

και με χτυπά σαν το σφυρί που σπάει τις σκουριασμένες αλυσίδες

κι αποκαλύπτει τις πληγές του εγκλήματος

σκούριασαν βέβαια και οι πληγές

μα είναι βαθιά η ανάσα που φροντίζει

σ’ όσα σκοτάδια κι αν την κρύψεις θα αντέξει

νά ‘ρχεται πάντα στα κλεφτά να σε φιλά

τον πόνο να διαλύει σε χαρά