Τα δαχτυλα χαιδεψαν ευγενικα τις λεπτες χορδες της αρπας. Και τοτε μια θεια μελωδια την συνεπηρε. Μια μελωδια που διαπερασε το ειναι της και ενιωσε να την ανυψωνει και να την τραβαει μεσα απο το σκοταδι που ειχε αφεθει. Ατενισε με προσμονη το λευκο φως που ειχε ηδη αρχισει να την μεταμορφωνει!
3 comments:
Τα δαχτυλα χαιδεψαν ευγενικα τις λεπτες χορδες της αρπας. Και τοτε μια θεια μελωδια την συνεπηρε. Μια μελωδια που διαπερασε το ειναι της και ενιωσε να την ανυψωνει και να την τραβαει μεσα απο το σκοταδι που ειχε αφεθει. Ατενισε με προσμονη το λευκο φως που ειχε ηδη αρχισει να την μεταμορφωνει!
Μου βγηκε καθως κοιτουσα την εικονα.
Πέτα ψυχή μου πέτα. Είναι στίχος από ένα ποιηματάκι μου.
Καλησπέρα.
:))))))))))))
Ευχαριστώ σας κόρες
Post a Comment