Be Quiet Have you ever wondered why libraries have special atmospheres? They are places where many congregate but where silence is the code. Quietness in an atmosphere means there is the presence of quiet minds, and quiet minds are not only relaxed, they can concentrate easily and create more freely. Imagine you are in the library of your mind, browsing the accumulated wisdom on the shelves of your life - listen to the silence, be aware of the stillness. Now you can really listen. Now you can really hear. Now you can really think. Now you can create. And behold, you are an artist. Did you not know that silence and creativity are lovers?
Αυτή τη σκέψη βρήκα και μου άρεσε πολύ. Εκανα bookmark την σελίδα. Καιρό είχα να περάσω. Πολύ ωραία όλα γλυκειά μου. Καλή σου μέρα. :)))
Σκέφτομαι, ναι σκέφτομαι ένα κόσμο διαφορετικό. Έχω πάψει να φοβάμαι, και δημιουργώ!! Ναι! Δημιουργώ! Ότι μου στέρησα τώρα το λαμβάνω! Είμαι κομμάτι του!
Ένα περίεργο συναίσθημα με βούτηξε Καθώς βουτούσα στα νερά της αλήθειας. Όλα τα τραγικά αυτά χρόνια που πέρασαν Χαθήκανε μεμιάς στον πάτο της αγάπης. Έκλεισα τα μάτια για να δω Και άνοιξα τ΄ αυτιά μου για ν' ακούσω. Ζήτησα δυό λέξεις μόνο να μου πουν Κι αυτοί μου είπαν δέκα. Ω, γέροντα εσύ της σοφίας και της δύναμης Δώσε και σε μας λίγη για να τραφούμε. Με λάσπες και μέλι θα φύγουν οι πληγές. Και με λουλούδια όμορφα θ' αλλάξουν οι αιώνες. Μίλησέ μου... Μ' αρέσει ν' ακούω τους ανθρώπους. Μα με τι λέξεις να μιλήσεις; Πρέπει να βρεις γλώσσα δική σου. Βγαλμένη απ' την σιωπή σου Κι απ' τον πόνο σου. Ο άνθρωπος προσπαθεί να κατακτήσει τον άλλον άνθρωπο. Ένα παιδί χαμογέλασε αχνά Κι ύστερα έβγαλε τα μάτια του μακριά απ' τα δικά μου. Ντροπή σαν του μικρού παιδιού Και ανοιχτό μυαλό για να χωρέσει όλος ο κόσμος. Με μια κουβέντα έγιναν όλα μισητά. Με ένα πάθος έγιναν όλα ψέμα. Και τώρα μην μ' ακολουθάς. Γιατί σε δρόμους πάω και ψάχνω Για αγάπη αγνή κι αληθινή ακόμα. Κι οι πόνοι μα και οι χαρές Τα δυό τους ένα είναι. Σ' αφήνουν έρημη κι εσέ Να δεις την ομορφιά του κόσμου. Που κάθε στιγμή μεταμορφώνεται Και προσπαθεί ν' απλώσει τις φωτιές του Σε μέρος βουβό, καρτερικό. Σε μέρος που η μαγεία κατοικεί. Κι οι λέξεις βγαίνουν απ' τα μάτια. Εκεί ένα μικρό κυλάει ποτάμι Και μέσα να μπεις Για να δεχτείς ευγνωμοσύνη.
7 comments:
Be Quiet
Have you ever wondered why libraries have special atmospheres? They are places where many congregate but where silence is the code. Quietness in an atmosphere means there is the presence of quiet minds, and quiet minds are not only relaxed, they can concentrate easily and create more freely. Imagine you are in the library of your mind, browsing the accumulated wisdom on the shelves of your life - listen to the silence, be aware of the stillness. Now you can really listen. Now you can really hear. Now you can really think. Now you can create. And behold, you are an artist. Did you not know that silence and creativity are lovers?
Αυτή τη σκέψη βρήκα και μου άρεσε πολύ. Εκανα bookmark την σελίδα.
Καιρό είχα να περάσω.
Πολύ ωραία όλα γλυκειά μου.
Καλή σου μέρα. :)))
Καλημέρα Ελληνίδα :)
Ωραία σκέψη πράγματι..
Εκπληκτικο site! Ηδη εγινα μελος. Ευχαριστω για την πληροφορια!
Ωραίες εικόνες
και μάλιστα χωρίς λόγια
μόνο οι τίτλοι
But once you understand, no one - neither your father nor mother - can do as much good to you as your own well-directed thoughts. - Buddha
Καλημέρα Τολίτσα, Τάσο :)
Σκέφτομαι, ναι σκέφτομαι ένα κόσμο διαφορετικό.
Έχω πάψει να φοβάμαι, και δημιουργώ!!
Ναι! Δημιουργώ!
Ότι μου στέρησα τώρα το λαμβάνω!
Είμαι κομμάτι του!
Ευγνωμονώ την ζωή!
Ένα περίεργο συναίσθημα με βούτηξε
Καθώς βουτούσα στα νερά της αλήθειας.
Όλα τα τραγικά αυτά χρόνια που πέρασαν
Χαθήκανε μεμιάς στον πάτο της αγάπης.
Έκλεισα τα μάτια για να δω
Και άνοιξα τ΄ αυτιά μου για ν' ακούσω.
Ζήτησα δυό λέξεις μόνο να μου πουν
Κι αυτοί μου είπαν δέκα.
Ω, γέροντα εσύ της σοφίας και της δύναμης
Δώσε και σε μας λίγη για να τραφούμε.
Με λάσπες και μέλι θα φύγουν οι πληγές.
Και με λουλούδια όμορφα θ' αλλάξουν οι αιώνες.
Μίλησέ μου...
Μ' αρέσει ν' ακούω τους ανθρώπους.
Μα με τι λέξεις να μιλήσεις;
Πρέπει να βρεις γλώσσα δική σου.
Βγαλμένη απ' την σιωπή σου
Κι απ' τον πόνο σου.
Ο άνθρωπος προσπαθεί να κατακτήσει τον άλλον άνθρωπο.
Ένα παιδί χαμογέλασε αχνά
Κι ύστερα έβγαλε τα μάτια του μακριά απ' τα δικά μου.
Ντροπή σαν του μικρού παιδιού
Και ανοιχτό μυαλό για να χωρέσει όλος ο κόσμος.
Με μια κουβέντα έγιναν όλα μισητά.
Με ένα πάθος έγιναν όλα ψέμα.
Και τώρα μην μ' ακολουθάς.
Γιατί σε δρόμους πάω και ψάχνω
Για αγάπη αγνή κι αληθινή ακόμα.
Κι οι πόνοι μα και οι χαρές
Τα δυό τους ένα είναι.
Σ' αφήνουν έρημη κι εσέ
Να δεις την ομορφιά του κόσμου.
Που κάθε στιγμή μεταμορφώνεται
Και προσπαθεί ν' απλώσει τις φωτιές του
Σε μέρος βουβό, καρτερικό.
Σε μέρος που η μαγεία κατοικεί.
Κι οι λέξεις βγαίνουν απ' τα μάτια.
Εκεί ένα μικρό κυλάει ποτάμι
Και μέσα να μπεις
Για να δεχτείς ευγνωμοσύνη.
Καλώς σε βρίσκω marte :)
Post a Comment