Έχετε κάνει στη σιωπη;

Με συγχωρείτε, έχετε κάνει στη σιωπή;

Με ρωτούσε, με ρωτούσε

Ήθελε να μάθει΄ ασφυκτιούσε.

Τι σε κρατάει εδώ; Σ’ αυτόν τον πανικό;

Τι σε κρατάει και δε σ ‘αφήνει

να ζήσεις σωστά, όπως θες.

Οι χυδαιότητες και οι βιαιοπραγίες

είναι πόλεμος κρυφός.

Όταν όμως κάποιοι δεν καταλαβαίνουν από λόγια

και εικόνες δεν τους ταράζουν την ψυχή τη συνειδητή,

τότε πόλεμος αρχινά αληθινός!

Γιατί πρέπει να υπερασπίσεις

Να υπερασπιστείς

τη λειτουργικότητα, την αρμονία

της φύσης, του διαστήματος κενού.

Πρέπει να σηκωθείς και να πάρεις το όπλο

μα όχι για να σκοτώσεις

μα ν’ αναχαιτίσεις, να προλάβεις να δείξεις,

Να δεις, να ερμηνέψεις.

Σήκω΄ πια ο καιρός είναι βουβός

Μίλα.

Κι άπλωσε τις ενέργειές σου

Τις ακτινοβολίες να ενωθούν

με τις αυτές τις ίδιες.

Τόσο γλυκά, τόσο πικρά

που πέρασαν οι αιώνες

Πώς αφήνουμε αυτό το φρικτό

να μας κυβερνά, να μας παίρνει.

Σαν ένωση μοναδική

Τρεφόμαστε μόνο με τ’ αποκαΐδια

Δε θρέφουμε την ψυχή και το κορμί.

Πολύ εύκολα ξεχνάει ο άνθρωπος

και τι έχει να επειδείξει τώρα

κι έπειτα από τι;

Πώς συκοφαντούν την αλήθεια;

Πώς την εγώτητά τους αναδεικνύουν.

Πόσο γλυκά μου γελά το στόμα

Στόμα

Τρυφερά

Κι αμίλητα σιωπηλά και βουβά

Και παράτολμα

Κι ανοιχτά

Σα δαμάσκηνα.

Αλλάζει η φορά κι εξήγησέ το.

Την κάθε πράξη και κατάσταση πες.

Βάλε σειρά και αξία στις επιθυμίες.

Μην ονειρεύεσαι ανίδεη

Έχε στο νου σου το νου σου...

Και την καρδιά εκεί

Και μίλησέ μου γιατί και γω την πνοή

έχω αρνηθεί και ζητώ

ξανά.

Απ’ την πολύ αρχή.

Είναι η μυρωδιά σου τριγύρω μου.

Κι όμως ο πόλεμος δεν βγάζει πουθενά.

Μόνο σε καινούργια δεδομένα

κι αλλαγή της νοοτροπίας.

Κι αυτό που θέλει ν’ αλλαχτεί

είναι ο εγωισμός

και η παραποίηση και παρανόηση.

Μέσα σ’ όλα αυτά τα κλαδιά

εσύ ψάχνεις τα σκοτεινά

για να μη βλέπεις και καθαρά το συμβαίνον

μα τα παιδιά σου το βλέπουν

Αναρωτιούνται ποια ηλίθια πάλι βλέψη

ποιου τους καθήλωσε.

All together