Ζωή

Φίλοι που μ’ανταλλάξατε

Φίλοι που με πετάξατε

Άγνωστοι φίλοι δεν θα μ’ έχετε

Ζωή

Αχ, ζωή που με ταίριαξες να προχωρώ τον δρόμο τον ψηλό

για ν’ανεβαίνω όλο και πιο ψηλά

Να κατεβαίνω κι από τα κόκκαλα των πιο παλιών ανθρώπων

πιο χαμηλά.

Κι οι δρόμοι που γυρνώ

αντιγραφές από βιβλίο πολυδιαβασμένο.

Και η μορφή σου η σκοτεινή

το φως απλώνει σ’ όλη τη γη

Και τα δάχτυλά σου που κρατώ

παιδιά μου θυμίζουν που παίζουν σκυφτά.

Κι όλοι οι άνθρωποι

Αχ, πώς κοιτούν

Και τι κοιτούν;

Αχ, άδεια η ζωή μου

Και καθώς προχωρώ πιο άδεια ακόμα

Τρύπα θα γίνει

Σε λίγο θα πέφτει όλο το ψέμα μέσα

όλη η λύπη

Όλη η λύπη θα πέσει μέσα.

Μα εγώ πού είμαι;

Γεννιέμαι απ’την λύπη

Γεννιέμαι απ’τα χάδια

Ζητάω κρεβάτια ξεκούραση να δώσω στην ψυχή μου

που τρέχει και τρέχει

που αφήνει και βρίσκει

που βρίσκει και διώχνει

που διώχνει να ‘ναι μόνη

γιατί εκεί την περιμένουν οι φωνές

εκεί είναι οι φίλοι οι χαμένοι

στης μοναξιάς το δύσκολο φιλί

στης ερημιάς τους φωτεινούς γιορταστικούς της δρόμους

Και σαν γριές άφοβες πια να νικηθούν

Και σαν τσιγάρα που καίγονται καίγοντας τις θυσίες.

Σαν τις θυσίες που πρέπει να προσφέρεις για ζωή

Και σα ζωή που καρτερεί για μόνο δώρο το χαμό.

Αχ, ζωή.

Ζωή.

Που κρέμεσαι απ’ τα λόγια μας

κι όχι απ’τις ματιές μας

Που ψάχνεις κάπου να κρυφτείς

όχι στις αγκαλιές μας

Μα σαν η μνήμη μου ξυπνά

ζωή φωνάζει

ξαγρυπνά

Αχ, σε θυμάμαι

Αχ, ζωή.

The changing sun