άτιτλο

Θα ήταν ίσως νωρίς να πω
πώς λειτουργεί η νέκρωση της ψυχής
σε ζωντανό κορμί
πώς οι δυνατότητες της μνήμης
αναιρούνται
πώς πεθαίνει ένας πολιτισμός
πώς πεθαίνει μια γενιά
άγνωστοι...
Πώς φοβάμαι τώρα,
πως δε θέλω να ξυπνάω και να ζω
θέλω να είμαι σε μια ουδέτερη ζώνη
να μη γ ί ν ο ν τ α ι τα πάντα

πρέπει ν' αναδιοργανώσω λέει
κι όχι να προχωρήσω
πρέπει να εμέ δω όπως είμαι
όπως γίνομαι στα χρόνια
ψάχνω τον εαυτό μου απ' έξω
μα είμαι ακόμη εδώ
πολύ προσκολλημένη
με σκέψεις και συναισθήματα
στις χαρές και στις λύπες
για να τον αφήσω να με δει.