πεταλούδες

Κλάψαν οι μοίρες των καιρών μου
Και τώρα μ’ άφησαν τα δέντρα
της όμορφης ψυχής του σ’ εκείνο το μέρος
που πάνε όσοι έχουν στα δάση πεταλούδες
Αν αύριο όλα χάσουν τον καημό
θ’ αφήσουν τ’ άρματα των καιρών ν’ αφήσουνε
σημάδια τα κέντρα θα γίνουν απομόνωση
κι η κανάτα θα γεμίσει μ’ αίμα
τα χέρια και τα πρόσωπα που σε γυρίζουν
θα γίνουν αλήθεια θα γυρνάς
θα προσπαθείς να χάσεις τη λογική
ή την τρέλα σου
θα προσπαθείς να...
διψώ διψώ για άλλους τόπους
που τα όνειρα θα είναι ομορφιά