Θεριστές

Μπήκε ένας ήλιος μες στο σπίτι και με ξύπνησε

πρώτα μ’ οδήγησε σε κάτι έρημες ακτές

έκαψε όλα μου τα ρούχα και με τύφλωσε

άπλωσε γύρω μου κάτι παράξενες σκιές

μετά μου κόλλησε στα μάτια τηλεσκόπια

είδα ηλιοτρόπια σε κάμπους μακρινούς

να στρέφονται στο φως σαν περισκόπια

γι’ αυτούς που θάφτηκαν από ασήκωτους καιρούς

για όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν να ζήσουν

ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς

αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν

απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς

Ήρθε ένας άνεμος τ’ απόγευμα και φύσηξε

κάπου μακριά μούγκριζαν κάτι μηχανές

κι όπως κυλούσε το τραγούδι τους με κοίμιζε

κάτι μου θύμιζε κάτι εικόνες απ’ το χθες

κάτι ανθρώπους που με κρύψαν όταν έβρεχε

αίμα και δάκρυα πάνω στις σκεπές

κάτι κορίτσια που με κοίμισαν στα σύννεφα

όταν πατάγανε στη γη με τα δρεπάνια οι θεριστές

όσοι κρυφτήκαν στα τριαντάφυλλα γλυτώσαν

άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο μ’ ένα χθες

μα οι θεριστές ποτέ κανέναν δεν προδώσαν

ξηλώσαν τ’ αγκάθια απ’ όλες τις καρδιές

Ήρθε ένα σύννεφο το βράδυ και με τύλιξε

πριν να προλάβω να σκεφτώ γέμισε η νύχτα αστραπές

ώσπου να βρω κάτι να πω η νύχτα μίλησε

η νύχτα είπε πως απόψε είναι νύχτα για ευχές

Τα πλάσματα τριγύρω ησυχάσαν

μόνο το δέντρο της σιωπής

το δέντρο της σιωπής

άπλωσε λίγο τα κλαδιά του και με φτάσαν

κι είχαν τα λόγια που θα πω μέσα στα φύλλα του φωλιές

Θέλω έναν ήλιο το πρωί πάνω απ’ τη θάλασσα

έναν άνεμο τ’ απόγευμα να διώχνει τις σκιές

ένα σύννεφο το βράδυ ένα σύννεφο

που οι κεραυνοί του να φωτίζουν στα βράχια τις μορφές

όλων αυτών που ονειρεύτηκαν να ζήσουν

ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς

αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν

απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς.

Αυτά είχα να της πω όμως δεν μίλησα

μ’ άρεσε όπως την κοιτάζανε οι λύκοι από μακριά

αγκάλιασα τη νύχτα και τη φίλησα

Ήταν ωραία τα φιλιά

Ήταν ωραία τα φιλιά

Παύλος Παυλίδης - Θεριστές