Περιμένω τον χρόνο

Θα ‘θελα μέσα στα μάτια μου να δεις την ομορφιά
Να ‘μαι μέσα σου και να μου το δείχνεις.
Πάντα να με καταλαβαίνεις.

Σ’ ένα όνειρο που θέλω να ζήσω
Να μην μιλήσω

Σ’ ένα έργο που θα κερνάς το φως
Η καρδιά αγαπά όσο ποτέ

Η αγάπη μου το γλυκό μου μωρό
που θέλει γλυκόλογα κι έρωτα κάθε στιγμή
που σε θωρώ

Απ’ το παράθυρο
την πόρτα έβαψα
στ’ αδιάφορο

την αθωότητα στο απαλό δέρμα
την παιδικότητα στο φιλί

όλα όσα σε σημαδεύουν
σε χαράζουν
όσα σε ξαναγεννούν

όσα δεν ξέρεις πια πόσα να βάλεις
πού να μιλήσεις
μόνο την θέα αναγνωρίζεις
ήσυχη σαν την σιωπή
να επέπλεα
στο βλέμμα σε άμορφα λόγια

το άγγιγμά σου ζεστό μαχαιρώνει
αγωνία

θέλησα να σε δω
πριν σε κατασπαράξει η μοναξιά
πριν το αίμα ξεχάσει
να σε δω όπως ήσουν τότε
με τα ίδια μάτια
με το ίδιο πάθος

θέλησα να μοιραστώ
θυμάμαι την κάθε στιγμή σου με αγάπη
κι αν είπες λόγια σκληρά ξέρω πως δεν τα πίστεψες
σε ξέρω
ξέρω πως έφυγες
αυτό το σ’ αγαπώ αυτή η έντονη συναίσθησις
είναι σαν θεϊκό που μόλις ν’ αγγίξω χάθηκε

μου ‘βαλες το πιστόλι στον κρόταφο ν’ αποφασίσω
και ναι θα πω
στην σκληρή ζωή που επιμένει να με κρατάει

ξέρω, θα πεις τι πρέπει να έκανα στην προηγούμενη ζωή
για να πονώ τόσο τώρα
και για να μην νιώθω στήριγμα πουθενά

από κάπου πρέπει να φύγω
κάπου πρέπει να μείνω

να ξεχάσω αφού δεν θέλουν τη μοιρασιά μου

αυτό το σπίτι που μένω πια να σε φιλοξενήσει
εδώ είμαι με τις ώρες συντονισμένη με το παν
εδώ είμαι, δίπλα στην θάλασσα ακούω τ’ αεράκι
το καλοκαίρι πίνω τον ήλιο τραγουδώ στοχαζόμενη
και τον χειμώνα τη μανία
είμ’ εδώ σ’ αυτό το σπίτι κάθε μέρα
διαβάζω γράφω αναπολώ
περιμένω τον χρόνο

όταν ήσουν εδώ με κοιτούσες ως ερωτευμένος
με φιλούσες ως να μην υπήρχε τίποτ’ άλλο απ’ το φιλί
στο χάος μια φωτεινή γραμμή

πώς να πείσω τ’ άστρα
δεν θα σκοτώσω άλλο
θ’ αγαπήσω
πώς να πείσω τ’ άστρα
να σε φέρουν ξανά
στα μάτια και στο σώμα π’ αγαπώ
να σ’ εύρω στις σκοτεινές ώρες να θυμάσαι τι γυρεύεις

όταν σ’ ανησυχεί κάτι μίλα μου
την ώρα που το νιώθεις μίλα μου
είσ’ η μάνα μου η πρώτη μάνα μου
στο έδαφος
απ’ όπου τα βλαστάρια θα ‘ρθούν
τα φίδια όπου αλλάζουν δέρμα
εσύ που αλλάζεις συχνότητες
που σε θέλω αγνή
να σ’ αγγίζω μέχρι το μεδούλι
ξέρεις, στα υγρά πηγάδια στο φως και στο σκοτάδι
που η ανάσα εκεί θεριεύει
που η ανάσα εκεί σε βρίσκει
στην αγκαλιά σου ξεριζωμένη ενωμένη
με σφίγγεις
κι αυτό το όνειρο που δεν άφησα να βιωθεί
γι’ άλλη μια φορά αναπνέω στους βούρκους
πάνω στα βουνά μήτε αέρας
κι ο πόλεμος ποιον έβγαλε νικητή
ποιον εαυτό σου;

Σε ζητώ
Σε ψάχνω στον αιθέρα
Απλώνω την καρδιά να σε γυρεύει

Σ’ αγαπώ είμαι δική σου
Μυστικά
Σ’ αγαπώ
Στο πυρ να καώ
Μα να ξέρεις
Τον πόνο που σου έδωσα
Ντύνω μαργαριτάρια
Λουλούδια ν’ ανθίζουν απ’ την καρδιά σου
Να σ’ αγαπώ αιώνια
Σε κάθε μοιρασιά του αιώνα
Να έρχομαι στα όνειρά σου
Να σε ζεσταίνω

Να σε γεμίζω να σ’ αδειάζω
Να είναι όμορφη περίπλοκη η σύνδεσή μας

Ν’ αγαπάμε την κάθε μεριά
Να ξεπερνάμε το κακό

Νιώσε με να μπω στην σκέψη σου
Να σε φιλήσω απαλά
Να σε χαϊδέψω και παρηγορήσω
Αυτά τα κύματα με θερίζουν
Προστάτευσέ με

Για σένα σήμερα προσκυνώ