Ὑμνέομεν, μερόπων ἀναγώγιον ὑμνέομεν φῶς,
ἐννέα θυγατέρας μεγάλου Διὸς ἀγλαοφώνους,
αἴ ψυχάς, κατὰ βένθος ἀλωομένας βιότοιο.
ἀχράντοις τελετῇσιν ἐγερσινόων ἀπὸ βίβλων
γηγενέων ρύσαντο δυσαντήτων ὀδυνάων,
καὶ σπεύδειν ἐδίδαξαν ὑπὲρ βαθυχεύμονα λήθην
ἴχνος ἔχειν, καθαρὰς δὲ μολεῖν ποτὶ σύννομον ἄστρον,
ἔνθεν ἀπεπλάγχθησαν, ὅτ’ εἰς γενεθλήιον ἀκτήν
κάππεσον, ὑλοτραφέσσι περὶ κλήροισι μανεῖσαι.
ἀλλά, θεαί, καὶ ἐμεῖο πολυπτοίητον ἐρωήν
παύσατε, καὶ νοεροῖς με σοφῶν βακχεύσατε μύθοις΄
μηδὲ μ’ ἀποπλάγξειεν δεισιθέων γένος ἀνδρῶν
ἀτραπιτοῦ ζαθέης, ἐριφεγγέος, ἀγλαοκάρπου΄
αἰεὶ δ’ ἐξ ὁμάδοιο πολυπλάγκτοιο γενέθλης
ἕλκετ’ ἒμὴν ψυχὴν παναλήμονα πρὸς φάος ἁγνόν,
ὑμετέρων βρίθουσαν ἀεξινόων ἀπὸ βίβλων,
καὶ κλέος εὐεπίης φρενοθελγέος αἰέν ἔχουσαν.
Υμνούμε το φως που τους ανθρώπους ανυψώνει,
τις εννιά γλυκόφωνες κόρες του μεγάλου Διός,
που τις ψυχές, τις παραπλανημένες στο βυθό του βίου
με άχραντες τελετές από βιβλία που ξυπνούν το νου
διασώζουν από τις δυσάρεστες γήινες οδύνες,
και τις διδάσκουν να οδεύουν πάνω από την αβυσσαλέα λήθη
γρήγορα, αναζητώντας, κι αγνές να φθάνουν στο συγγενές άστρο τους,
απ’ όπου αποσπάσθηκαν, όταν ρίχθηκαν στην γενέθλια ακτή,
κατειλημμένες από μανία, σε τόπους υλοτραφείς.
αλλά, θεές, και τη δική μου ταραχώδη ορμή
παύσατε και εμπνεύστε με τα νοερά λόγια των σοφών
και ας μη με αποπλανά το δεισιδαιμονικό γένος των ανθρώπων
από την ιερή, λαμπρόκαρπη και φωτεινή ατραπό
από την ταραχώδη και πολυπλάνητη περιοχή της γέννησης
τραβήξτε την πολυπλάνητη ψυχή μου προς το αγνό φως
γεμάτη από τα βιβλία σας, που το νου ενισχύουν
και προικισμένη με το χάρισμα της καλλιέπειας που θέλγει το νου.
No comments:
Post a Comment