στο άπειρο

Σα να είσαι παιδί θα σου μιλώ
θα μου δίνεις το χέρι
για να προχωράμε μαζί στο άπειρο
όταν είναι θολά θα με φιλάς
και θα ξυπνώ
σαν την ωραία κοιμωμένη
με την αγάπη σου θ’ αγαπώ τη ζωή
με την αγάπη σου
θα μπορέσω κι εγώ να ολοκληρωθώ
με σκέφτηκες κι εγώ υπήρξα
ανέβηκα από τα σκοτεινά για σένα
και τα σκοτεινά έπρεπε να φωτίσω
το επιμένον σκοτεινό διαρκώς να μεταλλάσσω
μες απ’ τις ψυχές σου
μύθους και οράματα
να ξεγλιστρώ σαν φίδι απ’ το βυθό σου
και ν’ ανεβαίνω μεταλλασσόμενη απ’ τις πτυχές
πεθαίνω και γεννιέμαι
ήδη εν ζωή ήδη εν θανάτω
είμαι όπως ο δροσερός άνεμος
στη ζεστή μέρα ή νύχτα
η πνοή είμαι που σε φτάνει