Φοβάμαι την συνάντηση
με το παρελθόν που επιστρέφει ν' αντιμετωπίσει την ζωή μου
Φοβάμαι τις νύχτες
που γεμάτες αναμνήσεις, δένουν τα όνειρά μου
Αλλά ο ταξιδιώτης
αργά ή γρήγορα πρέπει να σταματήσει
Αν και η λήθη που καταστρέφει τα πάντα
σκότωσε τις παλιές μου ψευδαισθήσεις
ακόμα κρατώ μια κρυφή ελπίδα
κι αυτός είναι της καρδιάς μου ο θησαυρός
Επιστρέφω
με ρυτίδες στο μέτωπο
με το χιόνι του χρόνου ασημένιο στο πρόσωπο
Νιώθω
ότι η ζωή είναι μια στιγμή
ότι 20 χρόνια δεν είναι τίποτα
ότι τα πυρωμένα μάτια μου, κρυμμένα στις σκιές
σε γυρεύουν και σε φωνάζουν
Ζω με την ζωή γατζωμένη σε μια γλυκιά ανάμνηση,
για την οποία πάλι κλαίω.
Estrella Morente-Volver
Yo adivino el parpadeo
de las luces que a lo lejos
van marcando mi retorno
son las mismas que alumbaron
con sus palidos reflejos
hondas horas de dolor
y aunque noquire el regreso
siempre se vuelve a su primer amor
la quieta calle, donde el eco dijo
tuya es mi vida, tuyo es mi querer
bajo el burion, mirar de las estrellas
que con indi ferencia, hoy me ven volver
Volver
con la frente marchita
las nieves del tiempo, platearon mi sien
Sentir
que es un soplo la vida,
que 20 anos no es nada
que febril la mirada
errante en la sombras te busca y te nombra
Vivir com el alma aferrada a un dulce recuerdo
que no ha de volver.
Tengo miedo el encuentro
con el pasado que vuelve
a enfrentarse con mi vida
tengo miedo de las noches
que pobladas de recuerdos
encadenam mi sufrir pero el viajeto que huye,
terde a tempramo detiene su andar
mas el olrido que todo destruye
haya matado mi vieja ilusion
Cual escondida le esperanza humilde
es toda la fortuna de mi corazon
Volver con la frente marchita...
(Tο τραγούδι και η μετάφραση είναι από την ταινία Volver του Pedro Almodovar)
2 comments:
Δεν έχω δει την ταινία
αλλά υποψιάζομαι οτι είναι θαυμάσια
στο μεταξύ αυτή επιστροφή του παρελθόντος αν και διδάσκει εμένα με τρομάζει ... !
Καλή είναι ματ :) Αλμοδοβάρ είν'αυτός ..
Έτσι είναι, ό,τι και να αφήσεις ατέλειωτο, θα επιστρέφει εωσότου το αντιμετωπίσεις, και τολμώ να πω πως όλους μας τρομάζει αυτό, αν και μόλις το ξεπερνάμε και απελευθερωνόμαστε, σκεφτόμαστε "μα γιατί το άφηνα τόσο καιρό... ήταν τόσο απλό!"
Post a Comment