Με τα μάτια σου

Κι ας μην είσαι εδώ
είσαι
Κι ας μην υπάρχει
υπάρχει
Δες με τα κυάλια
Κοίτα προσεκτικά
Δες τις φωτιές, τους καπνούς
Μύρισε με τα μάτια σου τον αέρα
και θα τα καταλάβεις όλα.
Θα μπορέσεις μακριά να ταξιδέψεις
μόνο αν περιπλανηθείς κι εξερευνήσεις
το μέρος μέσα σου.

Ψυχή

Στα δάκρυα του αδύτου

στα σκοτεινά σου κύματα

π’ αφήνεις καθώς φεύγεις

ρωγμές στο χρόνο

στο βυθό

στην επιφάνεια της θαλάσσης.

Στα δάκρυα του αδύτου

που προσπαθώ μονάχη να σε φανταστώ.

στη μοναξιά του ανέμου

να σε αφουγκραστώ.

Κι είναι ακριβώς αυτό το θολό κενό

που είναι η ζωή

που είναι η αφορμή για τη ζωή

να ψάχνω ως τα μέσα του εαυτού σου

την ψυχή

και να την ανασταίνω

στιγμή με τη στιγμή

να λούζομαι στο παραμιλητό σου

στην τρέλα σου

να γίνομαι καράβι

να ταξιδεύω στις φουρτούνες σου

να γεύομαι τ’ αλάτι της πληγής σου

και της ελπίδας για ζωή

Πάρε με πιο κοντά σου

μέσα στο τώρα της αγάπης

και του χρόνου

πάρε με στ’ όνειρο κοντά σου

μέσα στο χάραμα του χρόνου

μες στην αστροφεγγιά

πλημμύρισέ με με το φως σου

Έρως και Ψυχή

Φιλιά

Τώρα που είμαστε στα πρόθυρα της λησμονιάς

σου δίνω ένα λευκό λουλούδι

ν’ ακούσεις τη σιωπή

να μη σε ρίξουνε οι πέτρες χάμω

κι όλα όσα ζεις να τα πονάς

όλα

και όσα δίνεις να είναι φύση

όσα παίρνεις φιλιά.

Το φως

Πολεμιστέ μου

ξέρω

έχεις δίκιο

και σε πνίγει

και ξέρω πως πολεμάς

για την ελευθερία της ζωής

και γι’ αυτό σ’ αγαπώ πάντα.

Εμείς είμαστε το φως που φωτίζει το σκοτάδι

Δεν είμαστε το σκοτάδι που ψάχνει να ‘βρει το φως.