
Χ. Θεοδωρίδη - Επίκουρος - Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου
Επικούρεια φιλοσοφία
Harmony
This is what should be done
By one who is skilled in goodness,
And who knows the path of peace:
Let them be able and upright,
Straightforward and gentle in speech.
Humble and not conceited,
Contented and easily satisfied.
Unburdened with duties and frugal in their ways.
Peaceful and calm, and wise and skilful,
Not proud and demanding in nature.
Let them not do the slightest thing
That the wise would later reprove.
Wishing: In gladness and in safety,
May all beings be at ease.
Whatever living beings there may be;
Whether they are weak or strong, omitting none,
The great or the mighty, medium, short or small,
The seen and the unseen,
Those living near and far away,
Those born and to-be-born,
May all beings be at ease!
Let none deceive another,
Or despise any being in any state.
Let none through anger or ill-will
Wish harm upon another.
Even as a mother protects with her life
Her child, her only child,
So with a boundless heart
Should one cherish all living beings:
Radiating kindness over the entire world
Spreading upwards to the skies,
And downwards to the depths;
Outwards and unbounded,
Freed from hatred and ill-will.
Whether standing or walking, seated or lying down
Free from drowsiness,
One should sustain this recollection.
This is said to be the sublime abiding.
By not holding to fixed views,
The pure-hearted one, having clarity of vision,
Being freed from all sense desires,
Is not born again into this world.
XXXVI. ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ θυμίαμα, μάνναν
Κλῦθί μευ, ὦ βασίλεια, Διὸς πολυώνυμε κούρη,
Τιτηνίς, βρομίη, μεγαλώνυμε, τοξότι, σεμνή,
πασιφαής, δαδοῦχε, θεὰ Δίκτυννα, λοχείη.
ὠδίνων ἐπαρωγέ, καὶ ὠδίνων ἀμύητε΄
λυσίζωνε φίλοιστρε, κυνηγέτι, λυσιμέριμνε,
εὔδρομος, ἰοχέαιρα, φιλαγρότι, νυκτερόφοιτε,
κλεισίη, εὐάντητε, λυτηρίη, ἀρσενόμορφε,
ὀρθίη, ὠκυλόχεια, βροτῶν κουροτρόφε δαῖμον,
ἀγροτέρη, χθονίη, θηροκτόνος, ὀλβιόμοιρε΄
ἥ κατέχεις ὀρέων δρυμούς, ἐλαφηβόλε, σεμνή,
πότνια, παμβασίλεια, καλόν θάλος αἰὲν ἐοῦσα
δρυμονία, σκυλακῖτι, Κυδωνιάς, αἰολόμορφε.
ἐλθέ, θεὰ σώτειρα, φίλη μύστῃσιν ἅπασιν,
εὐάντητος, ἄγουσα καλοὺς καρποὺς ἀπὸ γαίης,
εἰρήνην τ᾿ ἐρατήν, καλλιπλόκαμον θ᾿ ὑγίειαν΄
πέμποις δ᾿ εἰς ὀρέων κεφαλὰς νούσους τε καὶ ἄλγη.
{ΧΧΧVI. Αρτέμιδος θυμίαμα, μάννα
Ἀκουσέ με, ω βασίλισσα, του Διός πολυώνυμη κόρη,
Τιτανίδα, θορυβώδη, ένδοξη, τοξότρια, σεμνή,
ολόλαμπρη, δαδούχε, θεά Δίκτυνα, του τοκετού,
παρηγορήτρια στις ωδίνες, αν και η ίδια ωδίνες δεν δοκίμασες΄
λυσίζωνη, οιστρήλατη, κυνηγέ, που διώχνεις τις μέριμνες,
εύδρομη, τοξοβόλε, των αγροτών φίλη, νυκτερινη,
περίφημη, ευπρόσιτη, λυτρώτρια, αρσενόμορφη,
ορθή, ευτοκία, παιδοτρόφα δαιμόνισσα των θνητών,
αγροτική, χθονία, θηριοκτόνα, καλόμοιρη΄
που κατέχεις τους δρυμούς των βουνών, ελαφοκυνηγέ, σεμνή,
σεβασμία, παμβασίλισσα, όντας καλό βλαστάρι πάντα
δασόβια, με συνοδεία σκυλιών, Κυδωνιάς, ποικιλόμορφη.
ἐλα, θεά σώτειρα, φίλη όλων των μυστών,
ευπρόσιτη, φέρνοντας καλούς καρπούς από την γη,
και την ποθητή ειρήνη και την καλλιπλόκαμη υγεία,
και στείλε στα όρη και στα βουνά τις νόσους και τα άλγη.}