Πρόκλου ύμνοι - Ύμνος στις Μούσες

Ὑμνέομεν, μερόπων ἀναγώγιον ὑμνέομεν φῶς,
ἐννέα θυγατέρας μεγάλου Διὸς ἀγλαοφώνους,
αἴ ψυχάς, κατὰ βένθος ἀλωομένας βιότοιο.
ἀχράντοις τελετῇσιν ἐγερσινόων ἀπὸ βίβλων
γηγενέων ρύσαντο δυσαντήτων ὀδυνάων,
καὶ σπεύδειν ἐδίδαξαν ὑπὲρ βαθυχεύμονα λήθην
ἴχνος ἔχειν, καθαρὰς δὲ μολεῖν ποτὶ σύννομον ἄστρον,
ἔνθεν ἀπεπλάγχθησαν, ὅτ’ εἰς γενεθλήιον ἀκτήν
κάππεσον, ὑλοτραφέσσι περὶ κλήροισι μανεῖσαι.
ἀλλά, θεαί, καὶ ἐμεῖο πολυπτοίητον ἐρωήν
παύσατε, καὶ νοεροῖς με σοφῶν βακχεύσατε μύθοις΄
μηδὲ μ’ ἀποπλάγξειεν δεισιθέων γένος ἀνδρῶν
ἀτραπιτοῦ ζαθέης, ἐριφεγγέος, ἀγλαοκάρπου΄
αἰεὶ δ’ ἐξ ὁμάδοιο πολυπλάγκτοιο γενέθλης
ἕλκετ’ ἒμὴν ψυχὴν παναλήμονα πρὸς φάος ἁγνόν,
ὑμετέρων βρίθουσαν ἀεξινόων ἀπὸ βίβλων,
καὶ κλέος εὐεπίης φρενοθελγέος αἰέν ἔχουσαν.

Υμνούμε το φως που τους ανθρώπους ανυψώνει,
τις εννιά γλυκόφωνες κόρες του μεγάλου Διός,
που τις ψυχές, τις παραπλανημένες στο βυθό του βίου
με άχραντες τελετές από βιβλία που ξυπνούν το νου
διασώζουν από τις δυσάρεστες γήινες οδύνες,
και τις διδάσκουν να οδεύουν πάνω από την αβυσσαλέα λήθη
γρήγορα, αναζητώντας, κι αγνές να φθάνουν στο συγγενές άστρο τους,
απ’ όπου αποσπάσθηκαν, όταν ρίχθηκαν στην γενέθλια ακτή,
κατειλημμένες από μανία, σε τόπους υλοτραφείς.
αλλά, θεές, και τη δική μου ταραχώδη ορμή
παύσατε και εμπνεύστε με τα νοερά λόγια των σοφών
και ας μη με αποπλανά το δεισιδαιμονικό γένος των ανθρώπων
από την ιερή, λαμπρόκαρπη και φωτεινή ατραπό
από την ταραχώδη και πολυπλάνητη περιοχή της γέννησης
τραβήξτε την πολυπλάνητη ψυχή μου προς το αγνό φως
γεμάτη από τα βιβλία σας, που το νου ενισχύουν
και προικισμένη με το χάρισμα της καλλιέπειας που θέλγει το νου.

Για την Παγκόσμια Ημέρα της Γης

Ορφέως Ύμνοι

ΧΧΙΧ. ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Περσεφόνη, θυγάτερ μεγάλου Διός, ἐλθὲ μάκαιρα,

μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δι’ ἱερὰ δέξαι΄

Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδῶτι΄

ἥ κατέχεις Ἀΐδαο πύλας ὑπὸ κεύθεα γαίης,

Πραξιδίκη, ἐρατοπλόκαμος, Δηοῦς θάλος ἁγνόν,

Εὐμενίδων γενέτειρα, καταχθονίων βασίλεια΄

ἥν Ζεὺς ἀρρήτοισι γοναῖς τεκνώσατο κούρην.

μῆτερ ἐριβρεμέτου πολυμόρφου Εὐβουλῆος,

Ὡρῶν συμπαίκτειρα, φαεσφόρος, ἀγλαόμορφε΄

σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποῖσι βρύουσα,

εὐφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοῖσι ποθεινή,

ἐαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοῇσιν,

ἱερὸν ἐκφαίνουσα δέμας βλαστοῖς χλοοκάρποις,

ἁρπαγιμαῖα λέχη μετοπωρινὰ νυμφευθεῖσα΄

ζωὴ καὶ θάνατος μούνη θνητοῖς πολυμόχθοις,

Φερσεφόνεια΄ φέρεις γὰρ ἀεὶ καὶ πάντα φονεύεις.

κλῦθι μάκαιρα θεά, καρποὺς δ΄ ἀνάπεμπ’ ἀπὸ γαίης,

εἰρήνῃ εὐόλβῳ, καὶ ἡπιόχειρ’ ὑγιείῃ,

καὶ βίῳ εὐόλβῳ, λιπαρὸν γῆρας κατάγοντι

πρὸς σὸν χῶρον, ἄνασσα, καὶ εὐδύνατον Πλούτωνα.

[Στην Περσεφόνη

Περσεφόνη, κόρη του μεγάλου Διός, έλα μακαρία,

μονογενής θεά και δέξου τις ευλογημένες προσφορές΄

του Πλούτωνος σύζυγε πολύτιμη, ζωοδότρια, ένδοξη΄

που κατέχεις του Άδη τις πύλες στους υποχθόνιους τόπους της γης,

Πραξιδίκη, καλλιπλόκαμη, αγνό βλαστάρι της Δηούς,

των Ευμενίδων μητέρα και βασίλισσα των καταχθονίων,

κόρη που ο Δίας γέννησε με άρρητο σπέρμα.

μητέρα του πολύβροντου και πολύμορφου Ευβουλέως,

συμπαίκτρια των Ωρών, φωτοφόρα, λαμπρόμορφη΄

σεμνή παντοκράτειρα, κόρη γεμάτη καρπούς,

φεγγοβόλα, κερασφόρα, μόνη αγαπητή στους θνητούς,

εαρινή, που χαίρεσαι με τις πνοές των λιβαδιών,

προβάλλοντας το ιερό σου σώμα στους χλωρόκαρπους βλαστούς,

ενώ αρπαγμένη οδηγήθηκες σε γάμο φθινοπωρινό΄

ζωή και θάνατος εσύ μόνη είσαι για τους πολύμοχθους θνητούς΄

Φερσεφόνη που παντοτινά φέρνεις και τα πάντα φονεύεις.

άκουσε μακάρια θεά και χάρισέ μας καρπούς από τη γη,

ειρήνη πλουτοδότειρα, απαλόχερη υγεία, βίο ευτυχισμένο

και ήσυχα γεράματα που οδηγούν στον τόπο σου,

βασίλισσα, και στον παντοδύναμο Πλούτωνα.]

Πηγή: Ορφικά κείμενα (εκδ. Πύρινος Κόσμος)

XXXVI. ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ

XXXVI. ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ θυμίαμα, μάνναν

Κλῦθί μευ, ὦ βασίλεια, Διὸς πολυώνυμε κούρη,

Τιτηνίς, βρομίη, μεγαλώνυμε, τοξότι, σεμνή,

πασιφαής, δαδοῦχε, θεὰ Δίκτυννα, λοχείη.

ὠδίνων ἐπαρωγέ, καὶ ὠδίνων ἀμύητε΄

λυσίζωνε φίλοιστρε, κυνηγέτι, λυσιμέριμνε,

εὔδρομος, ἰοχέαιρα, φιλαγρότι, νυκτερόφοιτε,

κλεισίη, εὐάντητε, λυτηρίη, ἀρσενόμορφε,

ὀρθίη, ὠκυλόχεια, βροτῶν κουροτρόφε δαῖμον,

ἀγροτέρη, χθονίη, θηροκτόνος, ὀλβιόμοιρε΄

ἥ κατέχεις ὀρέων δρυμούς, ἐλαφηβόλε, σεμνή,

πότνια, παμβασίλεια, καλόν θάλος αἰὲν ἐοῦσα

δρυμονία, σκυλακῖτι, Κυδωνιάς, αἰολόμορφε.

ἐλθέ, θεὰ σώτειρα, φίλη μύστῃσιν ἅπασιν,

εὐάντητος, ἄγουσα καλοὺς καρποὺς ἀπὸ γαίης,

εἰρήνην τ᾿ ἐρατήν, καλλιπλόκαμον θ᾿ ὑγίειαν΄

πέμποις δ᾿ εἰς ὀρέων κεφαλὰς νούσους τε καὶ ἄλγη.

{ΧΧΧVI. Αρτέμιδος θυμίαμα, μάννα

Ἀκουσέ με, ω βασίλισσα, του Διός πολυώνυμη κόρη,

Τιτανίδα, θορυβώδη, ένδοξη, τοξότρια, σεμνή,

ολόλαμπρη, δαδούχε, θεά Δίκτυνα, του τοκετού,

παρηγορήτρια στις ωδίνες, αν και η ίδια ωδίνες δεν δοκίμασες΄

λυσίζωνη, οιστρήλατη, κυνηγέ, που διώχνεις τις μέριμνες,

εύδρομη, τοξοβόλε, των αγροτών φίλη, νυκτερινη,

περίφημη, ευπρόσιτη, λυτρώτρια, αρσενόμορφη,

ορθή, ευτοκία, παιδοτρόφα δαιμόνισσα των θνητών,

αγροτική, χθονία, θηριοκτόνα, καλόμοιρη΄

που κατέχεις τους δρυμούς των βουνών, ελαφοκυνηγέ, σεμνή,

σεβασμία, παμβασίλισσα, όντας καλό βλαστάρι πάντα

δασόβια, με συνοδεία σκυλιών, Κυδωνιάς, ποικιλόμορφη.

ἐλα, θεά σώτειρα, φίλη όλων των μυστών,

ευπρόσιτη, φέρνοντας καλούς καρπούς από την γη,

και την ποθητή ειρήνη και την καλλιπλόκαμη υγεία,

και στείλε στα όρη και στα βουνά τις νόσους και τα άλγη.}

Άρτεμις

Άρτεμις (μυθολογία)

Ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο

Άρτεμις

Ορφεύς

Orpheus Leading Eurydice from the Underworld