Monday, October 27, 2008

Αυτή η αγάπη

Με τα μάτια θολά
διακρίνω ένα κρυστάλλινο παραμύθι
Διάφανο, άυλο, μοναδικό
Στον κόσμο αυτόν εγώ πετώ
κι εσύ δίπλα μ’ ακολουθάς
Εσύ πετάς κι εγώ δίπλα σ’ ακολουθώ
Φωνές, θόρυβοι
που θέλουν να ξυπνήσουν τα όνειρά μας
όμως τίποτα δεν καταφέρνουν
γιατί τώρα ξέρω
και πάντα θα ξέρω
πάντα
Θα σου ζωγραφίσω τον παράδεισο
θα σου κάνω δώρο αυτόν τον κόσμο
θα πω στην καρδιά μου αυτή τη φορά
να μην τρέξει να φύγει
Θα πω και κανείς δε θ’ ακούσει τίποτα
Τα πουλιά, τα έντομα, τα ζώα
θα κοιτάξουν με περιέργεια αριστερά και δεξιά
Αυτά θα νιώσουν την υπόσχεση που έδωσα
στον κόσμο μου και στον δικό σου
Να μη φύγω ποτέ απ’ τα όνειρά μου
να σε βλέπω να μ’ ακουμπάς
να κλείνω τα μάτια ήσυχα
βέβαιη πως ποτέ δε θα πεθάνω τώρα πια
αφού αυτή η πανάρχαια μανία
αυτή η αγάπη
θα ταξιδεύει μαζί με τ’ αθάνατα αστέρια
θα γίνεται άνεμος, βροχή
ήλιος και θα φωτίζει

Thursday, October 16, 2008

Ο τρόμος της ψυχής σου


Όπου αλλού κι αν κλειστείς

εκτός από τα μυστικά

απ’ τη σιωπή

τον τρόμο της ψυχής σου

θα σε βρουν

ενώ από εκεί κανείς δε θα περάσει

εκεί ο μόνος κάτοικος θα είσαι εσύ

Και δες

ζήσε με την αλήθεια

ζήσε προς την αλήθεια

Κι η μοναξιά του κόσμου τόσο απαλή είναι

Και πώς να εξηγήσω αυτή την αγάπη;

Η ουσία χάνεται μέσα στις λέξεις

Η ουσία είναι καθαρή

Κι όσο μικρό κι αν είναι το δωμάτιο

όλος ο κόσμος μέσα μου χωράει

Πες στον εαυτό σου

Θέλω να μάθω από τον πόνο

και μάθε την άπειρη χαρά

την άπειρη γαλήνη

Πες είναι αγάπη αυτό που αναζητώ

πες είναι ελευθερία

και ψάχνε

και κοίτα

και φαντάσου

πόσο διαφορετικός είναι ο ένας άνθρωπος από τον άλλον

και κοίτα

κι ονειρέψου

και σκέψου

και πράξε

Καθάρισε τα μάτια σου απ’ την απόλυτη βροχή

δέξου ό,τι έρχεται με όρεξη για γνώση

και τη γνώση κάν’ την πράξη

κι ελευθέρωνε κάθε στιγμή το αόρατο θηρίο

θα φερθεί καλά στους ανθρώπους

γιατί από θηρίο θα μεταμορφωθεί σε αγνό ζώο

και θα πορεύεται αναζητώντας την αλήθεια

κι ό,τι κι αν κάνει πάντα θα σ’ αγαπά

όσο κι αν προσπαθήσεις να μεταλλάξεις την ιδέα σου σε μίσος

γιατί είσαι ένα με κάτι άλλο

και σε προσέχει

Πώς να χαθείς αν δεν το θελήσεις πρώτα;

Πώς αν η επιθυμία σου είναι τόσο αμετάκλητη

και τόσο θαραλλέα

και τόσο δυνατή

και ταπεινώνει τα πάντα

δε σέβεται τίποτα

κι αυτά δεν έμαθαν

δεν έψαξαν να βρουν τη δύναμη

για να την πολεμήσουν με θάρρος

και κατανόηση

και δίψα για επικοινωνία

δίψα για ανακάλυψη

για πράγματα που ενώ φαίνονται ίδια

αλλάζουν καθημερινά

σε κάθε φύσημα του αέρα

της νοσταλγίας

της θύμησης

της λέξης της σωστής που ακόμα δεν ειπώθηκε

μα τη νιώσανε άνθρωποι κι άνθρωποι

απ’ όποια μεριά κι αν τους δεις...

θα καταλάβεις...


Photo: "Dance of Beauty" by Gaylord Ho

Thursday, October 9, 2008

Γι' άλλη μια φορά, και για αναρίθμητες φορές ξανά


[§341-The Gay Science] Friedrich Wilhelm Nietzsche

What, if some day or night a demon were to steal after you in your loneliest loneliness and say to you: "This life as you now live it and have lived it, you will have to live once more and innumerable times more; and there will be nothing new in it, but every pain and every joy and every thought and sigh and everything unutterably small or great in your life will have to return to you, all in the same succession and sequence—even this spider and this moonlight between the trees, and even this moment and I myself. The eternal hourglass of existence is turned upside down again and again—and you with it, speck of dust!"— Would you not throw yourself down and gnash your teeth and curse the demon who spoke thus? Or have you once experienced a tremendous moment when you would have answered him: "You are a god and never have I heard anything more divine!" If this thought gained possession of you, it would change you as you are or perhaps crush you; the question in each and every thing, "Do you desire this once more, and innumerable times more?"...

Τι θα συνέβαινε, αν κάποια μέρα ή νύχτα ένας δαίμονας κατόρθωνε να τρυπώσει στην πιο μοναχική σας μοναξιά και σας έλεγε: "Αυτή τη ζωή, όπως τη ζεις κι όπως την έχεις ζήσει ως τώρα, θα είσαι υποχρεωμένος να την ξαναζήσεις όχι μία αλλά αναρίθμητες φορές. Και σ' αυτήν δεν θα υπάρχει τίποτα καινούργιο, αλλά κάθε πόνος και κάθε χαρά και κάθε σκέψη κι αναστεναγμός και καθετί που είναι ανείπωτα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου, θα ξαναγυρίζει υποχρεωτικά σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχική σειρά και ακολουθία - ακόμα κι αυτή η αράχνη κι αυτό το σεληνόφως ανάμεσα στα δέντρα, ακόμα κι ετούτη η στιγμή κι εγώ ο ίδιος μαζί της. Η αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης γυρίζει πάνω-κάτω ξανά και ξανά κι εσύ μαζί της, ένας κόκκος άμμου!". Δεν θα ριχνόσασταν στο πάτωμα και δεν θα τρίζατε τα δόντια και δεν θα καταριόσασταν τον δάιμονα που μίλησε έτσι; Ή μήπως ζήσατε κάποτε μια στιγμή μεγαλειώδη, μια στιγμή στην οποία θα του απαντούσατε: "Είσαι θεός και ποτέ δεν ξανάκουσα κάτι τόσο θείο". Αν η σκέψη αυτή σας κυριέψει, μπορεί να σας αλλάξει πάραυτα ή να σας διαλύσει' η ερώτηση σε καθετί και σε όλα, "Το επιθυμείς αυτό γι' άλλη μια φορά, και για αναρίθμητες φορές ξανά;"...

Monday, October 6, 2008

Παραμύθι

Ένα μικρό αστεράκι μια φορά
αποφάσισαν θεοί να μην πεθάνει.
Σε όποια άκρη κι αν είσαι πάντα το ίδιο θα είναι.
Γιατί δεν έχει σημασία.
Ο πόνος κι η ευτυχία είναι ένα.
Είναι το ίδιο.
Και τα δύο μια πλάνη.
Αλλά πρέπει πρώτα να μάθεις
να ζεσταθείς και να κρυώσεις
και να κοιμηθείς επιτέλους
να κλείσεις τη φωνή σου
και να ονειρευτείς
τον κόσμο που σε παραμύθιαζε
Που σε παραμύθι είσαι ακόμα
εκεί είσαι μόνο αληθινή
χωρίς τίποτα.