Τώρα πια τον εαυτό μου βλέπω μέσα από σένα
να με κοιτάζει παραπονεμένα
και με χτυπά σαν το σφυρί που σπάει τις σκουριασμένες αλυσίδες
κι αποκαλύπτει τις πληγές του εγκλήματος
σκούριασαν βέβαια και οι πληγές
μα είναι βαθιά η ανάσα που φροντίζει
σ’ όσα σκοτάδια κι αν την κρύψεις θα αντέξει
νά ‘ρχεται πάντα στα κλεφτά να σε φιλά
τον πόνο να διαλύει σε χαρά
