Πατρίδα

ακολουθώ την πατρίδα μου

στις καρδιές των ανθρώπων

κάποτε τη βρίσκω

κάποτε χάνεται

Μια ψυχή

Εκεί σε κείνον τον πλανήτη

κατοικεί μια ψυχή

και κινείται αυτή σαν όλη κι όλη

μονάχα αυτή σ’ αυτόν τον πλανήτη

Καταφέρνει να παίρνει τα λάθος γράμματα

να σχηματίζει τη μόνη σωστή λέξη

Σ’ αυτό το παραμύθι

ένας γέροντας φίλος είπε στ’ αυτί μυστικό του

κι απ’ τα βάθη ενός υπόγειου τάφου κάθε βράδυ

αντηχούν άδειοι τόποι

Ταξιδεύει σε κάθε ψυχή που ο άνεμος στέλνει

και κινείται αυτή σαν όλη κι όλη

μονάχα αυτή σ’ αυτό το ταξίδι

.......

Σου δίνω όλα τα χρώματα μαζί

ανάσα

Τώρα πια τον εαυτό μου βλέπω μέσα από σένα

να με κοιτάζει παραπονεμένα

και με χτυπά σαν το σφυρί που σπάει τις σκουριασμένες αλυσίδες

κι αποκαλύπτει τις πληγές του εγκλήματος

σκούριασαν βέβαια και οι πληγές

μα είναι βαθιά η ανάσα που φροντίζει

σ’ όσα σκοτάδια κι αν την κρύψεις θα αντέξει

νά ‘ρχεται πάντα στα κλεφτά να σε φιλά

τον πόνο να διαλύει σε χαρά

καθρέφτες

Παρ’ όλο που όλα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν
δεν ξέρεις αν αρκούν για να ‘σαι ωραία
μέχρι το φτάσιμο του τελευταίου ενός.
μέχρι τη σύνθλιψη ωκεανών.
γιατί το δυσκολότερο επίτευγμα είναι η αποδοχή του θανάτου;
γιατί όλα γι’ αυτόν κι όλα προς αυτόν.
γιατί κινούμαστε το σύμπαν
και φέρουμε αυτό.

με τους καθρέφτες και το φως μπορείς να παίξεις.

ψυχή

Έχω χάσει την ψυχή μου
Και ψάχνω σ’ ένα τίποτα
Μ’ έχει χάσει κι η ψυχή

άτιτλο

Πεινασμένη...
εντελώς παρανοημένη
μ’ έπνιξε η βροχή η ψεύτικη
η ομορφιά που βλέπω στον κόσμο σαπίζει
δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου

Picture: Nemesis, by Rick Berry