Οργή

Αχ, μωρέ Έλληνες που βουτήξατε τη μνήμη έεεεξω στο χάος και που πιστεύετε το παρελθόν για παραμύθι. Και παραμύθι που δεν διδάσκεστε απ’ αυτό, μα παραμύθι που εννοείτε φαντασία. Φαντασία που εννοείτε διαβολική υπόσταση του νου.

Καταργείτε σιγά σιγά τη γλώσσα μας, καταργείτε τη νόηση και τους συλλογισμούς μας και λέτε: Τούτη είναι η αλήθεια!

Η επιστήμη όμως προϋποθέτει άτομα που ψάχνουν, που αμφισβητούν, που δε δέχονται μέχρι να γίνει βίωμα το καθετί.

Αχ, Έλληνες που σας έκαναν να ντρέπεστε για το ότι είστε Έλληνες. Και τώρα βρίσκετε, βρίσκετε μες στα πλούτη σας τη φτώχεια σας.

Θάνατος! Θάνατος στην ψευδαίσθηση

Θάνατος...

Μα οι καλοί φεύγουν κι η φυγή τους σημαίνει η τελείωσή τους. Φεύγουν γιατί δεν έχουν να κάνουν τίποτε για εσάς εδώ. Ενώ εσείς τα θέλετε όλα έτοιμα. Φοβηθείτε την ώρα που θα σας κρίνει ο ίδιος σας ο εαυτός!

Γιατί εσείς μπορεί να ξεπουλάτε τις αξίες και να σβήνετε τη μνήμη σαν κάτι που έχει τελειώσει, όμως η μνήμη είναι αθάνατη και όλα μα όλα τα προσάπτει.

Άνθρωποι που δεν προβληματίστηκαν ποτέ δεν είναι άνθρωποι αλλά ζώα που παρηγοριούνται που είναι αδύναμα μα έχουν κάποιους να τα προσέχουν. Έτσι λοιπόν, με τόση ευκολία που σκοτώνετε καθετί ζωντανό, έτσι που νομίζετε πως αυτή η δύναμή σας σας κάνει και να μη νοιάζεστε για τα συνόντα σας, έτσι να μείνετε μόνοι επιτέλους στη γη, να δείτε τι καταφέρατε!

Να ζήσετε και να βιώσετε τη μοναξιά για να το καταλάβετε, να την πάρετε τη Γνώση που σαν ηλίθιοι πιστεύετε πως είναι αμάρτημα !

Anger