Friday, October 5, 2007

Ακόμα με ψάχνουνε


Άνοιξα την πόρτα και ήρθε μία θάλασσα.

Μπήκα μες στη θάλασσα και πνίγηκα.


Και μετά ήρθε ένα σκυλόψαρο και μ’ έφαγε.

Ακόμα με ψάχνουνε.


3 comments:

aris said...

Δεν μπορούν να σε δούνε!

Δεν μπορούν να σε νιώσουν.

Δεν μπορούν να σου μιλήσουν!

Δεν μπορούν να αφουγκρασθούν το γλυκό φιλί της φύσης, καθώς αργοπεθαίνει και χαιρετά τους μελλοθάνατους...

Kallioph said...

Αρκεί που μπορείς εσύ να βλέπεις, να νιώθεις, να μιλάς και ν' αφουγκράζεσαι αυτό το γλυκό φιλί της φύσης, που καθώς αργοπεθαίνει μας φέρνει όλους πιο κοντά, όπως λίγο πριν το γκρεμό που αναζητάς ένα χέρι να σε τραβήξει!

Πάντως αυτό το "Ακόμα με ψάχνουνε" μου προκαλεί κάθε φορά που το διαβάζω γέλια :Ρ
Είναι σαν να το έχει γράψει κάποιος άλλος και όχι εγώ, μου συμβαίνει ενίοτε με τα γραπτά μου.
Επίσης το αγαπώ πολύ γιατί αναφέρει λακωνικά (όπως και μ' αρέσει) το ότι για να βρεις τον εαυτό σου πρέπει να τον χάσεις. :)

MasterOfDeception said...

"Lost and never to be found ...
in the trenches of the hyperspace ... "