ενεργό σημείο

Ξεκινάει η γιορτή
μπρος να βάλουμε στολή
να πετάξει το εγώ και νά ‘ρθει η θέληση.
Τόσο χαμηλά τα κύματα
μα στη θάλασσα θα μπούμε
να εξαγνιστούμε.
Βγάλτε λοιπόν τώρα στολές και μάσκες
και για να δω
το πρόσωπο τ’ αληθινό.
Ωχου! Αλίμονο!
ούτε αυτό είναι το σωστό!

Μα τι λέξεις χρησιμοποιείς;!, ρωτά
Τι γλώσσα ομιλείς;
Μα δε μιλώ, τους απαντώ.
Μ’ ακούς; Μ’ άκουσες ποτέ;

Μιλώ σ’ όλες αυτές τις φωνές
και ξαφνικά στη μία!
και φτάνει το ενεργό σημείο
μέσα από θύελλα σπρωγμένο
και με κοιτά!

Μου γνέφει: κάνε πιο πολύ χώρο
πού να σ’ αναζητήσω;
Τώρα, μου λέει, πάμε
για έλα και μου γνέφει.

Απ’ το παράθυρο κοιτώ τον ουρανό
τα βράχια, τις πέτρες.
Είναι τόσο όμορφα εδώ, παρά νοώ.
μα μόνο αφού έφτασες εδώ
τότε μόνο είδα
και τότε γνώρισα και γω
το μόνο που γνώρισα
πως σ’ αγαπώ.